کد مطلب:28567 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
وردان، غلام عمرو، به وی گفت: مویی از تنت را در آن بگذار! عمرو، شرطها را می خواند و بر آنچه وردانْ یادآوری كرد، توجّهی ننمود. وقتی عهدنامه را مُهر زد و گواهان را شاهد گرفت، وردان به وی گفت: ای مرد! از عمرت جز اندكی باقی نمانده است. چرا برای نسل پس از خودت چیزی شرط نكردی؟ عمرو، تقاضای بر هم زدن از معاویه كرد؛ ولی معاویه نپذیرفت. از آن پس، عمرو از ثروت مصر چیزی برای معاویه نمی فرستاد. درآمدهای آن را میان مردم، تقسیم می كرد و آنچه را كه اضافه می آمد، برای خود بر می داشت. عمرو بن عاص، ده سال بر مصر حكومت كرد: چهارسال در دوران عمر بن خطّاب و سه سال و ده ماه در زمان عثمان و دو سال و سه ماه در زمان معاویه. وی در نود و هشت سالگی مُرد. او در نظردادن، دوراندیشی، خردمندی و زبان بازی، از زیركان عرب بود.[1]. 2358.سیر أعلام النبلاء: عمرو بن عاص، نزد معاویه آمد.دید كه او درباره خون عثمان برای شامیان، سخن می گوید.گفت: ای معاویه! با داستان هایت جگرم را آتش زدی.آیا می پنداری اگر ما با علی مخالفت كردیم، برای فضیلت ما بر او بود؟ نه به خدا! آنچه بر سرِ آن، ستیز می كنیم، چیزی جز دنیا نیست. به خدا سوگند، یا از دنیایت برای من سهمی می گذاری و یا از تو جدا می شوم. چنین بود كه معاویه، مصر را به عمرو بخشید، با آن كه مردمان مصر، پیروی خود را از علی علیه السلام اعلان كرده بودند.[2]. ر.ك: ج 6، ص 64 (یاری جُستن از عمرو بن عاص).
2357.تاریخ الیعقوبی: مصر و مغرب، تیول عمرو بن عاص بود كه روز بیعت با معاویه، گرفتن آنها را با او شرط كرده بود و متن شرط، چنین است: این، تعهّدی است كه معاویة بن ابی سفیان، به واسطه آن، مصر را به عمروبن عاص بخشید. اهل مصر را به وی بخشید كه تا در مدت زمان حیات عمرو، از آنِ او باشند، به شرط آن كه در پیروی و اطاعت، كوتاهی نكند.